Monografia przedstawia regulacje prawa karnego jako narzędzia swoistego zarządzania ryzykiem.
- Do jakiego stopnia wola człowieka może wpływać na podstawy odpowiedzialności karnej?
- Jak wyznaczać zakres tolerowanego ryzyka?
- W jaki sposób reguły ostrożności wiążące w życiu społecznym zależą od zaakceptowania ryzyka przez osobę, która naraża się na niebezpieczeństwo?
Analizy przedstawione w książce to próba pogodzenia efektywnej ochrony społecznie doniosłych wartości z poszanowaniem autonomii woli jednostki.
Książka jest przeznaczona zarówno dla teoretyków prawa karnego, jaki praktyków: sędziów, adwokatów, radców prawnych, prokuratorów. Autorka prezentuje argumenty, które mogą być wykorzystywane w sprawach karnych, gdy zarzucany czyn został w jakiejś formie zaakceptowany przez pokrzywdzonego.
Alicja Limburska – doktor nauk prawnych, adiunkt w Katedrze Prawa Karnego Materialnego na Wydziale Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego, autorka publikacji z zakresu prawa karnego materialnego, adwokat należący do Izby Adwokackiej we Wrocławiu. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół nauki o przestępstwie oraz zagadnień z pogranicza prawa karnego materialnego i innych nauk społecznych.
Zawartość Strona
Wykaz skrótów 9
Podziękowania 11
Rozdział 1. Założenia wstępne
1.1. Uwagi wprowadzające 13
1.2. Struktury normatywne dekodowane z przepisów karnych 17
1.3. Paradygmat zamachu na dobro prawne 43
1.4. Charakterystyka bezprawności jako jednej z płaszczyzn prawnokarnego wartościowania 53
Rozdział 2. Społeczna akceptacja zachowań ryzykownych oraz jej prawnokarne konsekwencje
2.1. Uwagi wprowadzające 71
2.2. Społeczna nieakceptowalność ryzyka jako element konstytucyjnego standardu kryminalizacji 74
2.3. Społeczna akceptacja zachowań ryzykownych a struktury normatywne dekodowane z przepisów karnych 79
2.3.1. Społeczna akceptacja ryzyka jako element kształtujący treść normy sankcjonowanej w prawie karnym 80
2.3.2. Rola reguł postępowania z dobrem prawnym w procesie dekodowania treści normy sankcjonowanej w prawie karnym 95
2.3.3. Przejawy społecznej (nie)akceptacji ryzyka na płaszczyźnie normy sankcjonującej 103
2.4. Społeczna akceptacja zachowań ryzykownych a dogmatyczna struktura przestępstwa 104
2.4.1. Nadmierna ryzykowność zachowania – element ustawowej określoności czy przesłanka bezprawności? 105
2.4.2. Społecznie nieakceptowalne ryzyko naruszenia dóbr prawnych a społeczna szkodliwość czynu 109
2.5. Błąd co do nadmiernej ryzykowności zachowania 118
2.6. Zakres zachowań społecznie akceptowalnych i kryteria jego wyznaczania 123
2.7. Czynniki „modyfikujące” poziom społecznej akceptacji zachowań ryzykownych 135
2.7.1. Społeczna akceptowalność zachowań ryzykownych a tak zwane okoliczności kontratypowe 136
2.7.2. Różne „odmiany” społecznie akceptowanego ryzyka 147
2.7.3. Zdolność jednostki do „modyfikowania” poziomu społecznej akceptacji zachowań stwarzających ryzyko naruszenia jej dóbr prawnych 157
Rozdział 3. Zgoda dysponenta dobra prawnego jako akt indywidualnej akceptacji ryzyka
3.1. Volenti non fit iniuria, czyli zamiast uwag wstępnych 165
3.2. Konstytucyjne podstawy prawnokarnej doniosłości zgody dysponenta dobra prawnego 169
3.3. Kontrowersje terminologiczne wokół pojęcia tak zwanej zgody pokrzywdzonego 177
3.4. Konstrukcja zgody dysponenta dobra prawnego 180
3.4.1. Zgoda dysponenta dobra prawnego jako przeżycie psychiczne 182
3.4.2. Zgoda dysponenta dobra prawnego jako doniosła prawnie czynność konwencjonalna 187
3.4.3. Zgoda dysponenta dobra prawnego jako czynność prawna 195
3.4.4. Adekwatna konstrukcja zgody dysponenta dobra prawnego 198
3.5. Przesłanki prawnokarnej doniosłości zgody dysponenta dobra prawnego 204
3.5.1. Zakres przedmiotowy oddziaływania zgody dysponenta dobra prawnego 207
3.5.2. Świadomość i dobrowolność wyrażenia zgody przez dysponenta dobra prawnego 218
3.5.3. Szczegółowe przesłanki prawnokarnej doniosłości zgody dysponenta dobra prawnego 227
Rozdział 4. Prawnokarne konsekwencje zgody dysponenta dobra prawnego
4.1. Uwagi wprowadzające 235
4.2. Zgoda dysponenta dobra prawnego a normy dekodowane z przepisów karnych 242
4.2.1. Uwagi wstępne 242
4.2.2. Zgoda dysponenta jako czynnik kształtujący treść normy sankcjonowanej 244
4.2.3. Zgoda dysponenta w strukturze normy sankcjonującej 257
4.2.3.1. Zgoda dysponenta jako okoliczność kontratypowa uadekwatniająca hipotezę normy sankcjonującej 257
4.2.3.2. Zgoda dysponenta a negatywne kryteria przypisania skutku przestępnego 263
4.2.3.3. Zgoda dysponenta a treść obowiązku wyznaczanego normą sankcjonującą 283
4.2.4. Znaczenie zgody dysponenta na gruncie normy kompetencyjnej 287
4.2.5. Właściwe miejsce zgody dysponenta dobra prawnego w strukturze norm dekodowanych z przepisów karnych 289
4.3. Zgoda dysponenta dobra prawnego jako przedmiot prawnokarnie relewantnego błędu 293
4.4. Zgoda dysponenta dobra prawnego a płaszczyzna karygodności czynu 299
4.5. Zgoda dysponenta dobra prawnego a płaszczyzna winy 300
4.6. Prawnokarne znaczenie retrospektywnej zgody dysponenta dobra prawnego 302
Zakończenie 313
Bibliografia 323
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.